اپلیکیشن‌های مدیریت کرونا و نگرانی‌هایی بابت حفظ حریم خصوصی کاربران

با معرفی اپلیکیشن ماسک که نقشه‌ای از ابتلا به ویروس کرونا در کشور را با کنترل رفت‌وآمد شهروندان تهیه می‌کند، نگرانی‌هایی بابت حفظ حریم خصوصی برای کاربران به‌وجود آمده است.

اپلیکیشن ماسک (mask.ir) اخیرا از سوی وازت بهداشت معرفی شده است و کاربران با استفاده از آن می‌توانند از شیوع کرونا در محله‌ی خود مطلع شوند. با نصب این اپلیکیشن رایگان روی گوشی تلفن همراه می‌توان نقشه‌ی ابتلا به کرونا در کشور، شهر و محل زندگی را مشاهده کرده و از مناطق آلوده دوری کرد، همچنین می‌توان احتمال ابتلا به کرونا را سنجید و درصورت تماس با افراد مبتلا، از این موضوع آگاه شد. این اپلیکیشن هم در نسخه‌ی اندروید و هم در نسخه‌ی iOS (نسخه‌ی وب‌اپلیکیشن) ارائه شده است و برای استفاده از امکانات آن نیازی به ثبت‌نام نیست.

اپلیکیشن ماسک، با کنترل رفت‌وآمدهای کاربران امکان نظارت بر میزان رفت‌وآمدهای یک منطقه و همچنین نظارت بر افراد مبتلا به ویروس کرونا را فراهم می‌کند و به کاربران اجازه می‌دهد با مشاهده‌ی این موارد از سلامتی خود محافظت کنند. محل‌هایی که فرد بیمار به آن‌ها مراجعه کرده باشد در اپلیکیشن ماسک نشان داده می‌شود، حتی اگر فردی ابتدا اپلیکیشن را نصب کند و بعد از آن به ویروس کرونا مبتلا شود، اماکنی که این شخص از آن‌ها عبور کرده مشخص شده و سایر کاربران از آن مطلع می‌شوند.

هدف از ساخت اپلیکیشن ماسک افزایش آگاهی مردم و فراهم کردن نقشه‌ی ابتلا به بیماری کووید ۱۹ در ایران است. به‌عنوان مثال اگر فرد برای خرید به فروشگاهی مراجعه کرده باشد و بعد از مدتی مشخص شود که صاحب فروشگاه به ویروس کرونا مبتلا بوده است، احتمال ابتلای فرد نیز به بیماری وجود دارد، اپلیکیشن ماسک این موضوع را به خریدار اطلاع‌رسانی می‌کند، درنتیجه فرد تماس خود را با دیگران به‌خصوص سالمندان و افراد دارای بیماری زمینه‌‌ای قطع می‌کند و در قرنطینه‌ی خانگی می‌ماند، به این ترتیب احتمال ابتلای هزاران نفر دیگر به ویروس کرونا کاهش پیدا می‌کند.

البته اپلیکیشن ماسک تنها اپلیکیشنی نیست که از حسگرِ بلوتوث موبایل برای تهیه‌ی نقشه‌ی ابتلا به کرونا استفاده می‌کند. پیش از این نیز کشورهای مختلف ازجمله چین کره‌ی جنوبی، سنگاپور، روسیه و... اپلیکیشن‌های مشابهی را با همین فناوری و با هدف نظارت بر افراد مبتلا و قطع زنجیره‌ی انتقال ویروس کرونا توسعه داده بودند. بحث نگرانی در مورد حریم خصوصی و داده‌هایی که توسط این اپلیکیشن‌ها جمع‌آوری می‌شود نیز از سوی کاربران تمامی کشورها مطرح شده است و این تنها موضوع مختص ایران نیست.

اما آیا استفاده از اپلیکیشن ماسک فایده‌ای دارد و استفاده از آن تأثیری در قطع زنجیره‌ی انتقال ویروس کرونا خواهد داشت؟ شنیده‌ها حاکی از آن است کشورهایی که عملکرد موفقی در مهار ویروس کرونا و کاهش قربانیان داشته‌اند، کشورهایی هستند که نظارت دقیقی روی بیماران کرونایی و تماس آن‌ها با سایرین داشته‌اند و افرادی که با مبتلایان در ارتباط بوده‌اند را نیز تحت نظر گرفته‌اند. تاجایی‌که گفته می‌شود این موضوع یعنی رصد تماس‌های نزدیک افراد، یکی از الزامات سازمان‌ بهداشت جهانی (WHO) و سایر سازمان‌های بین‌المللی بهداشتی برای کشورها است. کشورهایی مانند چین و کره‌ی جنوبی نیز با استفاده از همین روش توانسته‌اند بیماری کووید ۱۹ را بهتر از سایر کشورها مدیریت کنند.

 

 

هرقدر کاربران بیشتری از اپلیکیشن استفاده کنند، تصویر دقیق‌تری از نقشه‌ی ابتلا به‌دست می‌آید و درپی آن آمار شیوع ویروس کرونا و مرگ‌ومیر ناشی از آن نیز کاهش پیدا خواهد کرد. علی شریفی، عضو هیئت علمی دانشگاه شریف و مجری طرح سامانه‌ی ماسک می‌گوید فردی که به ویروس کرونا مبتلا شده اما علائم بیماری ندارد، ناقل بیماری است بنابراین با نصب ماسک می‌توان مانع از انتقال ویروس به صدهزار فرد دیگر شد.

حسن روحانی، رئیس جمهور کشورمان نیز در معرفی طرح غربالگری جدیدی که در استان‌ها آغاز شده است اپلیکیشن ماسک را معرفی کرد و گفت دانشگاه شریف این اپلیکیشن را به کمک داده‌هایی که وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی در اختیارش قرار داده تهیه کرده است. او همچنین گفت افرادی که در یک جمع حضور دارند و این اپلیکیشن را نصب کرده باشند، با روشن کردن بلوتوث خود متوجه می‌شوند چه افرادی در شرایط قرمز (مبتلا)، زرد (غیرمبتلایان) و بنفش (درمان‌شده و تا حدی دارای پادتن) هستند؛ استفاده از این اپلیکیشن در مراکز، تجمعات، ادارات و بخش‌های مختلف مفید است. وزارت بهداشت نیز طی روزهای اخیر با ارسال پیامک به مردم، از آن‌ها درخواست می‌کرد تا با نصب اپلیکیشن ماسک نقشه‌ی ابتلا به کرونا در کشور، شهر و محل زندگی خود را مشاهده کرده و از مناطق آلوده دوری کنند. 

شهرداری تهران هم با نصب بارکد در اماکن عمومی و وسایل حمل‌ونقل همگانی تهران دقت بانک داده‌های ماسک را افزایش می‌دهد و درمقابل از اطلاعات این اپلیکیشن مانند «نقشه‌های شیوع در محلات» و «تحلیل‌های مربوط به مکان‌هایی با ریسک بالاتر» برای ارائه‌ی بهتر خدماتی مانند ضدعفونی معابر استفاده خواهد کرد.

سازندگان ماسک تیمی از استادان، فارغ‌التحصیلان و دانشجویان دانشگاه‌های شریف، شهید بهشتی و امیرکبیر هستند که بعد از ورود ویروس کرونا به کشور و باوجود پیشنهاد مالی از سوی معاونت علمی و فناوری و صندوق نوآوری و شکوفایی، به‌صورت داوطلبانه و بدون انگیزه‌های تجاری اقدام به طراحی اپلیکیشن کردند. معاونت علمی نیز هماهنگی با دستگاه‌های اجرایی مانند وزارت بهداشت، صداوسیما و... را انجام داده است. شریفی، در گفت‌وگویی با ایسنا اعلام کرد تاکنون بیش از یک میلیون نفر ماسک را روی گوشی‌های خود نصب کرده‌اند. او همچنین گفت ماسک طبق پروتکل‌های سازمان بهداشت جهانی طراحی شده و پیش از ایران، چین نیز از نرم‌افزار مشابهی استفاده کرده بود و تجربه‌ی موفقی داشت. شریفی در مورد عملکرد اپلیکیشن ماسک گفت:

در چین هر فرد پیش از ورود به فروشگاه ملزم بود بارکد دو بعدی را توسط تلفن همراه خود اسکن کند تا اطلاعات لازم در خصوص بروز یا عدم بروز کرونا به فروشنده و خریدار ارائه شود. ما علاوه‌بر تکنولوژی چین، از حسگرِ بلوتوث موبایل استفاده کردیم تا ارتباط بین دو گوشی در فاصله‌ی نزدیک برقرار شود. این فرایند با حفظ کامل حریم خصوصی و کسب اجازه از کاربرها اتفاق می‌افتد، به این صورت که اطلاعات اطرافیان فرد در یک محیط عمومی در یک پایگاه که متعلق به دانشگاه صنعتی شریف است ثبت شده و هر زمان که تست فردی که در ارتباط با سایرین بوده، مثبت اعلام شود، این موضوع به کسانی که در تماس نزدیک با او بوده‌اند نیز گزارش می‌شود.

شریفی در گفت‌گویی با مهر گفت اپلیکیشن‌های مشابهی که در چین و کره‌ی جنوبی طراحی شده‌اند بلوتوث کاربر را اسکن نمی‌کردند اما اپلیکیشن ماسک با استفاده از بلوتوث، تماس‌های نزدیک و در فاصله‌ی کم‌تر ۱۰ متر کاربر با دیگران را مشخص می‌کند؛ به‌عبارتی ملاقات‌های نزدیک کاربر با استفاده از بلوتوث در اپلیکیشن ثبت می‌شود. 

افزایش نگرانی‌ها در مورد حریم خصوصی و امنیت کاربران

 

با افزایش استفاده‌ی کشورهای مختلف از اپلیکیشن‌های مدیریت کرونا، حفظ امنیت و حریم خصوصی کاربر تبدیل به دغدغه‌ای جهانی شده است. برخی معتقدند برای رهایی از ویروس کرونا و بازگشت به زندگی عادی باید حداقل همین یک بار هم که شده بحث حریم خصوصی را کنار بگذاریم تا همه با همکاری هم مانع از شیوع ویروس کرونا شویم؛ درحالی‌که عده‌ای از متخصصان معتقدند بدون کنار گذاشتن حریم خصوصی نیز می‌تون از اپلیکیشن‌های مدیریت کرونا استفاده کرد. اتحادیه‌ی اروپا نیز با این گفته موافق است و پیشنهادهایی از جمله به حداقل رساندن اطلاعات جمع‌آوری شده، عدم ثبت مکان بدون اجازه‌ی کاربر و حذف تمامی اطلاعات جمع‌آوری شده بعد از پایان همه‌گیری کرونا را برای حفاظت از حریم خصوصی کاربران اپلیکیشن‌های مدیریت کرونا ارائه داده است.

اما واقعیت این است که برخی از اپلیکیشن‌های مدیریت کرونا نه‌تنها مشخص می‌کنند چه شخصی آلوده است بلکه مراجعه‌ی او به تمامی مکان‌ها و مدت زمانی‌که آنجا سپری کرده است را نیز نشان می‌دهند، درصورتی‌که فرد شاید دوست نداشته باشد ابتلا شدن خود به ویروس کرونا را با سایر مردم با اشتراک بگذارد؛ البته بسیاری از اپلیکیشن‌ها نیز هویت فرد را مخفی می‌کنند؛ اما اگر داده‌ها به‌صورت ناشناس ذخیره شود بازهم می‌توان آن‌ها را تحلیل کرد و به یک فرد نسبت داد. همچنین این نگرانی هم وجود دارد که اگر بیماری ادامه پیدا کند مردم عادت می‌کنند که دولت آن‌ها را تحت نظر داشته باشد و ازطرف دیگر دولت‌ها هم بهترین بهانه را برای انجام این کار یعنی نظارت بر رفت‌وآمد مردم دارند. این موضوع شاید اکنون بی‌اهمیت به‌نظر برسد اما ممکن است ماه‌ها طول بکشد تا متوجه شویم جمع‌آوری این اطلاعات چه نقش منفی در زندگی‌مان گذاشته است. 

آیا شماره تلفن همراه کاربران جمع‌آوری می‌شود؟ آیا اطلاعات واردشده رمزگذاری می‌شوند؟ آیا اطلاعات هویتی محرمانه می‌مانند؟ نحوه‌ی اشتراک‌گذاری اطلاعات با دیگران چگونه است؟ آیا هویت افرادی که دیگران را آلوده کرده‌اند ناشناس می‌ماند؟ تنها تعدادی از سؤال‌هایی هستند که ذهن هر کاربری را پیش از استفاده از اپلیکیشن‌های مدیریت کرونا مشغول می‌کنند. از طرف دیگر محققان دانشگاه آکسفورد معتقدند حداقل ۶۰ درصد جمعیت مردم باید اپلیکیشن را روی گوشی‌های خود نصب کرده باشند تا استفاده از آن فایده داشته باشد و بتواند به مهار کرونا کمک کند. مسئله‌ی مهم دیگر این است که استفاده از اپلیکیشن زمانی کاربرد دارد که شخص تلفن همراه خود را همه‌جا همراه داشته باشد، نه اینکه تلفن را درخانه بگذارد و برای حضور در مهمانی یا دیدار دوستانش به بیرون از محل قرنطینه برود.

ازآنجایی‌که هنوز درمان و واکسنی برای بیماری کووید ۱۹ پیدا نشده است بهترین راه ماندن در قرنطینه و به حداقل رساندن فعالیت‌های اجتماعی است، چنین اپلیکیشن‌هایی نیز به شناسایی مناطق پرخطر کمک می‌کنند و تجربه‌ی موفق کشورهایی مانند چین و کره‌ی جنوبی نیز مفید بودن آن‌ها را ثابت کرده است. همچنین توسعه‌دهنده‌ها می‌توانند راه‌حل‌هایی را برای حفظ بیشتر حریم خصوصی کاربران هنگام استفاده از این مدل اپلیکیشن‌ها در نظر بگیرند.

به‌عنوان مثال برای حفظ حریم خصوصی کاربر می‌توان از نشانه‌گرهای موقت هویتی به‌جای شماره تلفن همراه یا نام کاربر استفاده کرد. به عبارتی می‌توان برای افرادی که رفت‌وآمد آن‌ها ازطریق بلوتوث تحت نظر است، کد شناسایی موقت تخصیص داد، اگر این افراد به ویروس کرونا آلوده شدند، تمام محل‌هایی که در چند روز گذشته از آن عبور کرده‌اند با این کدها بازسازی شود و به تمام افرادی که در آن نزدیکی حضور داشته‌اند هشداری ارسال شود تا خودشان را قرنطینه کنند. پیشنهاد دیگر این است که نقشه‌های ابتلا تنها عبورومرور افراد آلوده را نشان دهند نه همه‌ی افراد، حتی آن‌هایی که به ویروس آلوده نیستند. استفاده از این راه‌حل‌ها نه‌تنها میزان داده‌های جمع‌آوری شده را به حداقل می‌رساند بلکه کمک به جمع‌آوری داده‌هایی می‌کند که استفاده‌ی دیگری نمی‌توان از آن‌ها داشت. اینکه دولت‌ها بعد از گذشت مدتی تمام اطلاعات حتی آن‌هایی که به‌صورت رمزگذاری شده ذخیره شده‌اند را پاک کنند هم راه‌حل خوبی به‌نظر می‌رسد.

برخی متخصصان می‌گویند داده‌های اپلیکیشن نباید توسط یک مرکز دولتی و به‌طور متمرکز جمع‌آوری شود تا یک سازمان روی همه‌ی داده‌ها کنترل کامل داشته باشد، آن‌ها معتقدند غیرمتمرکز کردن داد‌ه‌ها به حفظ حریم خصوصی کمک می‌کند.

گوگل و اپل نیز از روش‌های خاصی مانند استفاده از کلیدهای ناشناس برای حفظ حریم خصوصی کاربران در اپلیکیشن مشترک خود برای کنترل و مهار ویروس کرونا استفاده کرده‌اند. این کلیدها هر ۱۵ دقیقه یک بار عوض می‌شوند تا هر فرد کلید ثابتی نداشته باشد. همچنین داده‌ها را به‌جای ذخیره‌سازی روی یک سرور مرکزی، روی خود دستگاه کاربر ذخیره می‌کنند. از دیگر تدابیر امنیتی اپلیکیشن این است که به‌جای استفاده از داده‌های دقیق مکان از تشخیص نزدیکی استفاده می‌کند و در تمامی مراحل برای داشتن دسترسی یا ذخیره‌ی اطلاعات، از کاربر اجازه می‌گیرد. با این حال برخی متخصصان می‌گویند وعده‌های این دو شرکت پایدار نیست زیرا هر دوی آن‌ها پیش از این حریم خصوصی کاربران را با اقداماتی نقض کرده‌اند؛ همچنین اگر هم قصد جمع‌آوری اطلاعات شخصی کاربران را با این اپلیکیشن به‌خصوص نداشته باشند، با استفاده از سایر اپلیکیشن‌هایی که تابه‌حال ارائه داده‌اند راه‌های زیادی برای به‌دست آوردن اطلاعات کاربران دارند.

آیا می‌توان با حفظ حریم خصوصی از شیوع ویروس کرونا اجتناب کرد

 

برای توسعه‌ی اپلیکیشن‌های کنترل کرونا تکنولوژی‌های مختلفی مانند بلوتوث، GPS، ردیابی اینترنت موبایل و کد QR وجود دارد که هرکدام مزایا و معایب خودشان را دارند. به‌عنوان مثال در چین به شهروندان کد QR اختصاص داده‌اند و آن‌ها مجبورند این کد را هنگام ورود به مغازه‌ها، مترو و ساختمان‌های عمومی اسکن کنند. سپس اپلیکیشن مرتبط، محل جغرافیایی کاربر را همراه‌با شماره‌ی کد به سرور مرکزی ارسال می‌کند. برخی کشورها نیز از GPS برای کنترل رفت‌وآمد شهروندان استفاده می‌کنند تا ببیند آیا از محل قرنطینه‌ی خود خارج شده‌اند یا خیر، این روش کاربردی نیست زیرا استفاده‌ی دیگری مانند تشخیص نزدیک شدن به افراد آلوده نمی‌توان از آن داشت. اپلیکیشن‌های مبتنی بر اینترنت موبایل نیز مناسب نیستند؛ زیرا ردیابی به‌طور یک‌طرفه انجام می‌شود و حریم خصوصی را نقض می‌کند.

در هنگ‌کنگ به هر فردی که وارد کشور می‌شود مچ‌بندی همراه‌با کد QR داده می‌شود که باید آن را اسکن کرده و با اپلیکیشنی مخصوص همگام‌سازی کند زیرا قانون کشور این است که خارجی‌ها بعد از ورود به کشور باید ۱۴ روز در قرنطیه‌ی خانگی بمانند و اگر در این مدت سعی کنند از خانه‌ خارج شوند، اپلیکیشن این موضوع را به دولت اطلاع‌رسانی می‌کند؛ کدهای QR نیز کاربردی نیستند زیرا ارتباط افراد با بیمار آلوده را مشخص نمی‌کنند.

به‌نظر می‌رسد بهترین روش بلوتوث است چون نزدیکی افراد به هم را تشخیص می‌دهد و کاربران تنها با روشن یا خاموش کردن بلوتوث اطلاعات مورد نظر را از طریق اپلیکیشن جابه‌جا می‌کنند. البته محدودیت‌هایی هم دارد به‌عنوان مثال در دستگاه‌های اپل اپلیکیشن باید باز باشد تا بلوتوث به خوبی کار کند و همچنین ممکن است باتری گوشی زود خالی شود، با این وجود، به‌نظر می‌رسد بلوتوث یکی از بهترین روش‌هایی است که کشورهای مختلف از آن در توسعه‌ی اپلیکیشن‌های خود استفاده کرده‌اند اما این فناوری نیز دقیق نیست. به‌عنوان مثال گاهی‌اوقات بین دو فرد یک دیوار فاصله وجود دارد اما بلوتوث این دو فرد را نزدیک به هم تشخیص می‌دهد و اگر یکی از آن‌ها مبتلا باشد به دیگری هم هشدار می‌دهد که خود را قرنطینه کند. همچنین گاهی اوقات ممکن است بلوتوث به خوبی کار نکند یا ازآنجایی که برد زیادی دارد به افرادی هشدار دهد که فاصله‌ی اجتماعی را از دیگران رعایت کرده‌اند. این احتمال هم وجود دارد که فردی مبتلا در نزدیکی ما باشد اما گوشی تلفن همراه نداشته یا آن را در منزل گذاشته باشد.  

بنابراین می‌توان گفت اپلیکیشن‌های مبتنی بر بلوتوث نیز گاهی‌اوقات عملکرد دقیقی ندارند؛ اما با این حال می‌توانند بدون پایگاه داده‌ی متمرکز کار کنند و همچنین امکان ردیابی مخاطب به‌صورت ناشناس را امکان‌پذیر کنند. اگر اپلیکیشن کدهای ناشناس را بین دستگاه‌ها به اشتراک بگذارد دیگر نیازی به جمع‌آوری داده‌ها در پایگاه‌داده‌ی متمرکز نیست. 

بسیاری از کاربران در شبکه‌های اجتماعی در مورد اطلاعاتی که توسط اپلیکیشن ماسک جمع‌آوری می‌شود نیز ابراز نگرانی کرده‌اند. شریفی در مورد امنیت اطلاعات کاربران می‌گوید برای استفاده از ماسک نیاز به آنلاین بودن نیست و این اپلیکیشن اطلاعات را با اخذ اجازه‌ی کاربر ثبت می‌کند، به‌عبارتی در هر مرحله نیاز به کسب اجازه از طرف کاربر وجود دارد. به‌گفته‌ی او کاربران می‌توانند هم به‌صورت آنلاین و هم بعد از آنلاین شدن، اطلاعات مکان‌هایی که در طول روز حضور داشته را به نرم‌افزار وارد کنند؛ البته نیازی به مراجعه‌ی مداوم برای ثبت مکان‌ها نیست و کاربر با انتخاب گزینه‌ای می‌تواند این کار را به‌صورت آنلاین انجام دهد. بعد از وصل شدن کاربر به اینترنت، مکان‌ها با حفظ حریم خصوصی کاربر به پایگاه داده منتقل می‌شود.

از طرفی‌دیگر در توضیحات ماسک نوشته شده است که این اپلیکیشن تنها به مکان گوشی و اطلاعاتی که خود کاربر وارد می‌کند دسترسی داشته و اجازه‌ی دسترسی به سایر طلاعات گوشی را ندارد؛ همچنین کمیته‌ای متشکل از نمایندگان معتبرترین نهادهای تخصصی و علمی مستقل در کشور و نمایندگان چند خیریه‌ی معتبر بر محرمانگی داده‌ها نظارت می‌کنند. برای استفاده از اپلیکیشن ماسک نیازی به ثبت شماره‌ی موبایل نبوده و کاربران می‌توانند از قسمت‌های مختلف اپلیکیشن مانند نقشه‌ها و اطلاع‌رسانی استفاده کنند. تیم سازنده‌ی ماسک قصد دارد در آینده با هماهنگی وزات بهداشت امکان جدیدی را به آن اضافه کند، به این صورت که شماره تلفن افرادی که دو هفته قبل از بیماری با فرد بیمار تماس نزدیک داشته‌اند دریافت شده و این موضوع به آن‌ها اطلاع‌رسانی شود.

تیم سازنده‌ی ماسک می‌گویند که این اپلیکیشن هیچ کاری از جمله ذخیره‌ی موقعیت اجتماعی را بدون اجازه‌ی کاربر انجام نمی‌دهد. اما اگر کاربر اجازه‌ی ثبت موقعیت جغرافیایی خود را صادر کند، هر زمان یک بیمار مبتلا به ویروس کرونا در محل حضور داشته باشند، ماسک این موضوع را به او اطلاع‌رسانی می‌کند.

 

 

اپلیکیشن ماسک علاوه‌بر تهیه‌ی نقشه‌ی ابتلا به کرونا و مشخص کردن مناطق آلوده امکانات دیگری نیز دارد. به‌عنوان مثال کاربر در نقشه‌ای از کوچه، محله و خیابانی که زندگی می‌کند از وجود افراد مبتلا به ویروس کرونا مطلع می‌شود البته این کار با حفظ حریم شخصی افراد و بدون ذکر آدرس دقیق انجام می‌شود. همچنین می‌توان با پاسخ دادن به سوالات اپلیکیشن به‌طور منظم، احتمال ابتلای خود و اعضای خانواده به کرونا را سنجید، اطلاع از آخرین اخبار و توصیه‌های بهداشتی برای مقابله با ویروس کرونا نیز یکی دیگر از امکانات اپلیکیشن ماسک است. 

شریفی در مورد تحلیل بیشتر داده‌هایی که توسط ماسک جمع‌آوری می‌شود در گفت‌وگویی با صداوسیما گفت:

طبق آماری که توسط ماسک جمع‌آوری شده درصدی از ابتلا در سنین کم‌تر از پنج سال دیده می‌شود. ۳۸ درصد از مبتلایان زن و ۶۲ درصد مرد هستند. بیشترین شیوع در سنین حدود ۵۰ سال است؛ چون مردها بیشتر از زن‌ها در خارج از خانه مشغول به کار هستند شاید اختلاف درصدها به این خاطر باشد. 

شریفی در «نشست عوامل راه‌اندازی سامانه‌ی ماسک» که در ۲ اردیبهشت برگزار شد، ضمن معرفی ویژگی‌ها و قابلیت‌های ماسک به بررسی امکانات دستگاه‌ها و نهادها براس توسعه‌ی این سامانه ماسک پرداخت و نمایندگان سازمان‌هایی مانند وزارت ارتباطات، بانک مرکزی، شهرداری و وزارت کشور نیز امکاناتی را که می‌توان در آینده به اپلیکیشن اضافه کرد و گزارش‌هایی که می‌توان از آن گرفت را پیشنهاد دادند. علیرضا رئیسی، معاون بهداشت وزارت بهداشت معتقد است این اپلیکیشن برای بررسی شرایط در گذشته، آینده و همچنین کنترل بیماری کرونا مؤثر است.

فتوحی، رئیس دانشگاه صنعتی شریف نیز در نشست حضور داشت. او کاربر اصلی سامانه‌ی ماسک را وزارت بهداشت دانست و گفت:

دانشگاه شریف به‌عنوان مجری طرح باید در مورد مدیریت داده‌ها حضور داشته باشد، اینکه چه نوع دیتایی مورد نیاز است و چه گزارش‌هایی باید تهیه شود را کارفرما تقاضا می‌کند و بسته به نوع دیتا، اطلاعات در اختیار سازمان‌های دیگر قرار می‌گیرد.

اضافه شدن اطلاعات ورودی بیشتر، می‌تواند قابلیت‌های این سامانه را ارتقاء داده و به خروجی نهایی و تصمیم‌گیری‌های درست براساس آن کمک کند.

در پایان و به‌طور خلاصه می‌توان گفت با استفاده از اپلیکیشن ماسک می‌توان تازه‌ترین اطلاعیه‌های وزارت بهداشت را دریافت کرد. همچنین می‌توان نقشه‌ی پراکندگی آلودگی را مشاهده کرده و از رفتن به مراکز پرخطر پرهیز کرد. اطلاعات اپلیکیشن به مسئولان بهداشتی کمک می‌کند مدیریت و نظارت بهتری روی مکان‌های پرخطر داشته باشند. علاوه‌براین کاربران می‌توانند تعداد مبتلایان را در هر منطقه و محله مشاهده کنند و ببینند آیا شمار مبتلایان در یک محدوده کم‌تر یا بیشتر شده است. اطلاعات اپلیکیشن براساس داده‌های وزارت بهداشت است و به محض اینکه شخصی مبتلا به بیماری کووید ۱۹ تشخیص داده شود، تمام کسانی که در اطراف شخص بوده‌اند از این موضوع مطلع می‌شوند. اینطور که گفته می‌شود برای استفاده از اپلیکیشن نیازی به ثبت تلفن همراه نیست و همچنین پیش از ذخیره‌ی هر اطلاعاتی از کاربر اجازه گرفته می‌شود.

اپلیکیشن ماسک در دو نسخه‌ی اندروید و iOS (به‌صورت وب‌اپلیکیشن) عرضه شده و مستقیما از طریق وب‌سایت Mask.ir یا کافه‌بازار قابل دریافت است. همچنین کاربران می‌توانند مشکلات خود را به صفحه‌ی واتساپ برنامه به نشانی Mask_application گزارش دهند.